“Oyun bitti, yeniden başlamak yok. Kurallar böyle, ayrılık vakti. Oyun bitti, kazanabilirdik belki. Bi şans daha isteme, iş işten geçti.” Zakkum’un elveda şarkısının sözleri tam da bizim ruh halimizi yansıtıyor. Veda etmek, bazen dünyadaki en zor şeydir. Bir sevgiliye, dosta ya da arkadaşa olduğu gibi biz de İkinci Lig’e veda ediyoruz. Ayağımızın tozuyla geldiğimiz, kalıcı olmayacağız dediğimiz İkinci Lig’de de barınamadık. Ne olduğumuzu anlamadan paldır küldür Üçüncü Ligin yolunu tutuyoruz. Evimizde oynadığımız Pazarspor maçında kırıntıları olsa da var olan ümitlerimizi Atatürk Stadyumunun çimlerine gömmüştük. Tribünlerde az sayıda olan taraftarlarımızın belki de bir ömür boyu kulaklarımızdan gitmeyecek “sopa yiyen topçudan ne bekliyorsunuz” sözleri o ruhsuz maçın özetiydi. Dış dünyaya kapanan, sessizliğe bürünen Balıkesirspor, Fethiye deplasmanında 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramında formalarını günün anlam ve önemine binaen çocuklara teslim etti. Sonuç haliyle hüsrandı. Tarihi bir fark yedik. Sahaya çıkıp mücadele eden çocuklarımıza tek bir söz söylemeye kimsenin hakkı yok. Bir sezonun günahını onların üstüne yıkmaya çalışanların çabaları mutlaka karşılık bulacaktır. Hata üstüne hata yapan, verdikleri sözleri yerine getirmeyenler, kaostan beslenip algı yaratma ustası olan Balıkesirspor yönetimi İkinci Lige elveda dediğimiz bu günlerde sorumluluk almaya ve koltuklarından kalkmaya hala niyetli değiller. Neyi beklediklerini anlamakta zorluk çekiyoruz. Kendilerini bulunmaz Hint Kumaşı mı sanıyorlar? Anlayamıyoruz.