Ş. TARIK SÜRMELİOĞLU

TURGUT İNAL gibi bir hukukçunun ardından..

Kupkuru cenaze töreni yakışmadı.

Tamam; cenaze namazını kıl, sonra defnet mezarlığa.. Arkasından bir Fatiha.. Amin.

Olacak şey budur da..

On iki yıl başkanlığını yaptığı Balıkesir Barosu, O’nu uğurlarken  bir şeyler yapsaydı meselâ.

Kaç gündür morgtaydı cenazesi; defnetmeden önce O’nu anlatacak, anlayacak, hukuk, demokrasi, insan hakları mücadelesine dair verdiği emekleri dillendirecek bir şeyler yani.

Bu kadar mı kurudunuz, bu kadar mı unuttunuz?

Baro’nun internet sitesinde kupkuru, çok sıradan, zorlama bir başsağlığı mesajı..

Hepsi bu.

Adam yıllarını vermiş meslek örgütüne.. Çalışmış, çabalamış.. Ankara’nın, İstanbul’un baroları bile vaktiyle Balıkesir Barosu’nun etkinliğine, eylemselliğine şapka çıkarmış.. O Baro ki, uluslararası hukuk arenasında varlığını tescillemiş; Turgut İnal sayesinde Balıkesir’in adını duyurmuş.

En etkili meslek örgütlerinden bir tanesi olmuş.

“Duayen meslektaşımıza Allah’tan rahmet, ailesine başsağlığı” falan filan.

***

HERGÜN manşetlerde yer alan bir Baro’dan.. Seçimden seçime varlığı hatırlanan, hâttâ tatili seçime tercih eden üyelerinin çok olduğu, etkisiz, renksiz, eylemsiz bir Baro’ya…

Baro deyince, lokali akla geliyor artık. Lokalde yiyelim, içelim, eğlenelim.

Balıkesir Barosu’nun işlevi bu mu?

Bunları avukat arkadaşların söylemesi gerekiyor aslında. Biz avukat değiliz, hukukçu değiliz.

Ama Turgut İnal gibi Balıkesir’i aşmış bir hukuk duayeninin ardından bir meslektaşının bile çıkıp iki kelam etmediği bir ortamda, görev yine bize düşüyor demek ki.

Oysa ne avukatlar yetiştirdi yanında.

Nice stajyer geldi geçti bürosundan.

Turgut İnal’ın stajyeri olmak ayrıcalıkta bir zamanlar.

***

TURGUT İNAL kalemşordu. Durmadan, sıkılmadan, yılmadan yazan bir meslek büyüğümüzdü aynı zamanda.

Cahit Albayrak’ın Ateş Gazetesi’nde, henüz lise çağındayken ‘Tİ’ rumuzuyla küçük fıkralar yazdığını bilir misiniz? Arşivlere gidin bakın, göreceksiniz.

Kendisi sık sık anlatırdı eskiden gazetecilik anılarını.

Müvezzilik de yapmış; gazetece dağıtıcılığı yani.

Oralardan geliyor.

Yoksulluktan, yoksunluktan geliyor.

Sonraki yıllarda dünyalığını yaptı tabi.

Çavuş Sokak’taki İnal Apartmanı’nın girişinde, yıllar önce camında kemanların asılı olduğu bir oda vardı. Merhum Babası orada otururdu. Hâlâ gözümün önündedir.

Giriş katındaki avukatlık ofisinde çoook sohbet etmişliğimiz var Turgut İnal’la.

Baba dostuydu.. Gençlik yıllarında Ateş’te Babamla beraber çalışmışlar.

Her sohbetimizde Cahit Albayrak’ı, Babamı, o yılların gazetecilerini anardık.

Hani aktif gazeteci olmasa bile, bu mesleğe emek vermiş, gönül vermiş, yazmış çizmiş bir ağabeyimizin ardından, elektronik posta adreslerine gönderilen kupkuru başsağlığı ilanından fazlasını yapabilirdi bizim Gazeteciler Cemiyeti.

***

TURGUT İNAL hem kitaplar yazdı peş peşe, hem yıllarca gazetelerde makaleleri yayımlandı.

İster yayımlasın ister yayımlamasın, gazetelere yazılarını gönderirdi sürekli.

Bizde de çok yazısı yayımlandı.

Hukuk, adalet, yargı, insan hakları, hak ve özgürlükler, demokrasi adına çok kafa yordu, kalem oynattı.

Yerel yönetimlerde de vardı. İl Genel Meclisi Üyeliği yaptı.

Siyaset sahnesinde de aktifti. CHP ile başlayan siyaset yolculuğunda uçlara yürüdü.

Kısa bir süre Ali Haydar Veziroğlu ile birlikte Demokratik Barış Hareketi’ni yönetti. Yine kısa bir süre bu partinin Genel Başkanı oldu.

Parti küçüktü falan ama, sonuçta Balıkesirli bir Genel Başkan vardı başında.

Sonra Barış Partisi kuruldu, oraya geçti.

Yaşı ilerledikçe aktif siyasetten çekildi, kitaplara yöneldi.

Her yeni çıkan kitabından üç beş adet imzalayıp gönderirdi. O kitaplar, gazetedeki, evdeki kitaplıklarımızda durur.

***

RADYO BRT’yi kurdu. Yıllarca program yaptı. Bir iki kez beni de konuk olarak aldı programa, Balıkesir’i, gazeteciliği falan konuştuk.

Hızlı konuşurdu; sözcükleri yutardı bazen.

..ve kendi işinde ciddiyetten, disiplinden, hâttâ sertlikten taviz vermezdi.

En çok aklımda kalan yanıysa, ofisindeki fotokopi makinaları.. Koli koli A4 kağıtları.

***

TURGUT İNAL’ı öyle birkaç cümlecik gazete yazısında anlatamazsınız.

Bu yazı da O’nu anlatmaya kâfi değil.

Dilimiz döndüğünce, sayfa yettiğince anlatmaya çalıştık.

***

AMA her nedense, yeni yetmelik çağımızda tanıyıp saygı duyduğumuz, değer verdiğimiz, elini öptüğümüz ağabeylerimizi, amcalarımızı son yolculuğa uğurlarken..

Arkalarından iki satır bir şeyler yazmak, onları tanımayanlara birkaç cümleyle anlatmak bize düşüyor.

Sonuçta onlar gidiyor, biz yaşlanıyoruz.

Bu şehrin yakın geçmişini bilenlerin sayısı azalıyor.

İstiyoruz ki, Balıkesir’e emek vermiş, bu şehrin yaşayanları üzerinde etki bırakmış, renk ve değer katmış insanları unutmayalım, unutturmayalım.