“Yeni gençler kurumsal şirketler olsun, diğerleri olsun, yalancı, düzenbaz, ikiyüzlü, samimiyetsiz, sabah akşam sadakatten bahsedip bir gecede de çalışanlarının önemli bir kısmını işten çıkarmak için gizlice listeler oluşturan, yine kafayı maliyetlere ve başka hiçbir şeye takmış, yapılan işi anlamlandırmayı başaramayan şirketlerde çalışmak istemiyorlar. Yeni gençler kendilerine anlamsız gelen bir iş yerinden sıkılıyorlar. Eğer durum böyleyse, şirket inandırıcılığını yitirmeye doğru büyük bir hızla yol kat ediyor demektir. Hayatında doğru dürüst aktif iş deneyimi yaşamamış danışmanlara yazdırılan o parlak misyon, vizyon lafları ve birer safsataya dönüşen büyüme nutukları insanları şirkette tutmak için yeterli olmuyor. İş ve şirketin evliliği bitiyor. İş yeri “işin yeri” olmaktan çıkıyor. Şirket artık olsa olsa salt bir geçinmek ve para kazanmak aracına dönüşmüş durumda, Şirket denilen sınırları ve amaçları belirli bu ekonomik topluluğun çalışanlarına teklif ettiği hayatın giderek cazibesini kaybettiğini, “yaşamak için şirket değil geçinmek için- mecburen şirket’e” dönüştüğüne biz iş insanları, bizzat yaşayarak gözlerimizle tanık oluyoruz.” (Dr. DanişNavaro, Şirket : QuoVadis, s.23)
Bu satırları yazan bir filozof, fütürist ya da danışman değil. Bu satırları yazan bir CEO , bir iş adamı, bir Türk. Yani içerden biri ve içeriden bir bakış. 2020 yılında yazılmış. Şirket ve iş kavramının dünyada yaşadığı açmazlara ve dönüşüm gereğine işaret ediyor. Ayrıca bugün çalışan sessizliği, örgütsel sessizlik, sessiz istifa gibi onlarca adla isimlendirilen çalışan sadakatsizliği ve düşük bağlılığın ve buna bağlı problemlerin kaynağına işaret ediyor.
Yazının anahtar kavramlarına dikkatinizi çekmek isterim, güven, anlam, inanç, yaşam. Şirketleri bu kavramlar ışığında her gün yeniden değerlendirmek gerekiyor.
Bu arada kitabı okuyunca “ne CEO’lar var” demekten kendimi alamadım.
