EŞİNE özel ilan yayınlayıp daire başkanı yapan Pamukkale Üniversitesi Rektörü hakkında YÖK tarafından soruşturma açılmıştı. Rektör, yine YÖK kararıyla görevden uzaklaştırıldı.
Rektör’ün belirlediği kriterleri sadece eşi karşılıyormuş. Dolayısıyla tek başvuru onunki olmuş.
GAZETELER yazıyor, televizyonlar bangır bangır bağırıyor, haber sitelerinde en çok okunan haberler arasında. Sanki Türkiye’de ilk defa yaşanıyor böyle bir olay. İlk defa bir kamu kurumuna torpille bir müdür bir amir, bir personel alınıyor. İlk defa personel alımıyla ilgili bir torpil vakası görüyoruz, öyle mi?
BU haberi takip edenler şaşırdı mı? Hayır şaşırmadılar. Çok alışıldık, çok tanıdık bir durum bizim için. Pamukkale Rektörü’nün eşine özel açtığı kadro gibi daha niceleri var bu ülkede. Herkes her şeyi biliyor ama hiç kimse konuşmaya cesaret edemiyor.
Oluşturulan korku krallığının hegemonyasında, yerimden olurum, işimden gücümden olurum korkusu yaşayan insanlar, bu kayırmacılıklara istemeye istemeye razı oluyor.
Gerçekten liyakat sahibi, işinin ehli pek çok insan İŞKUR kapısında iş bulabilmek için sıra beklerken, liyakatsiz torpilliler tepeden inme iş güç, makam mevki sahibi olabiliyorlar. Bunun binlerce, on binlerce örneği var.
EŞİNDEN başka hiç kimsenin uymadığı kriterleri yazar Rektör açığa alınıyor, görevden uzaklaştırılıyor. Ama Türkiye’nin şurasında burasında eğitim veren pek çok üniversitede aynı manzara yaşanıyor. Pamukkale Üniversitesi’nde oluyor da, örneğin Balıkesir Üniversitesi’nde olmuyor mu aynı şeyler? Ya da Bandırma Onyedi Eylül Üniversitesi’nde yaşanmıyor mu?
İktidara uzak olan akademisyen, branşında son derece donanımlı bile olsa akademik yükseliş yapamıyor, engelleniyor. Hiç hak etmeyen birileri için özel akademik kadrolar açılabiliyor, akademik titri yükseltilebiliyor. Ya da partiden torpilli, il başkanının, milletvekilinin, belediye başkanının yakını, akrabası, kayınçosu, baldızı kamu kurumlarında bir şekilde masa başı işlere yerleştiriliyor.
TORPİL hep vardı, bu anlayışla hep var olacak. Liyakat sahibi, işinin ehli, donanımlı, eğitimli pek çok insanın kaldırımları arşınladığı bu ülkede, politikacının, seçilmişin, atanmışın, makam sahibinin icazetiyle bir koltuk bir masa kapmayı başaranlar hep galebe çalacak.
Bilvesile kendine bir iş kapısı açtıran torpillilerin, “arkamda koskoca iktidar var, milletvekili var, belediye başkanı var, il başkanı var” havası atarak korku krallığının nöbetçiliğini yaptıkları bir ortamda hangi üretimi, hangi bilimselliği, hangi çabayı, hangi hizmeti görebiliriz ki?
EŞİNİ, çoluk çocuğunu, hısım akrabasını gözetip, binlerce insanın hakkına girmekten korkmayan, bulundukları mevkileri kendi hırs ve çıkarları için kullanmaktan çekinmeyen, bunları göstere göstere yapan kamu yöneticilerimiz var bizim.
Devlete ait tükenmez kalemi kendi özel işinde kullanmaktan bile çekinen, kul hakkını, devlet malını gözeten, ahlaklı, onurlu adamların devri sona erdi, nesilleri tükendi.
“Devletin malı deniz, yemeyen…” anlayışı egemenliğini ilan etti. Bizler de kanıksadık bu durumu.
O nedenle flaş flaş flaş diye önümüze koydukları bu tür torpil – kayırma haberleri hiç birimizi şaşırtmıyor.
