Okul yakınlarından geçiyorum. Öğle vakti ya okul çıkışı ya da öğle tatili, bir grup öğrenci ellerindekileri yiyerek çöplerini rastgele sağa sola attıklarına şahit oluyorum ister istemez.
Arkalarından gelen diğer iki öğrenci öndekilerin attığı çöpleri ayaklarıyla top oynar gibi tekmeliyorlar. İstemsizce, ister istemez aklıma takıldı öğretemiyor muyuz? Yoksa öğrenemiyor muyuz? Bilemedim.
Büyük bir ihtimalle ya evde anne ve babaları ya da okulda öğretmenleri çöplerin gelişi güzel yerlere atılamayacağını defalarca kez söylemişlerdir.
Bilgi talep eden için değerlidir.
Bilgi; insanın aklının alabileceği gerçek, olgu ve ilkelerin tümüne verilen bir ad. Öğrenme; bir kişinin deneyimleri, gözlemleri ve etkileşimleri yoluyla yeni bilgiler, beceriler veya anlayışlar elde etmesi ve bu bilgileri zihinsel olarak işlemesi ve anlamasıdır.
Peki, evde veya okulda verilen bu bilgi çocuklarımıza yeterince geçmiş mi? Görünen o ki bir yerlerde bir şeyleri eksik yapıyoruz.
Öğrenme her ne kadar bireysel bir iş ise öğretme toplumsal bir iştir.
Öğrenme merak ve keşfe dayalı bir faaliyet, öğretme kalıp ve ezbere dayalı bir faaliyettir.
Öğrenme yaşamın içinde her an sürekli gelişirken, öğretme biçimsel ve yapay olarak oluşturulmuş bir faaliyettir.
Öğrenme yaratıcı bir faaliyetken, öğrenme kısıtlayıcı bir faaliyet olarak karşımıza çıktığı yerde ya biz büyükler olarak yeterince örnek olmuyoruz ya da öğretme konusunda yetersizliklerimiz var.
